തവിടിന്റെ വിലയുള്ളവൾ

അഞ്ചുവയസ്സിൽ എന്നോടമ്മ പറഞ്ഞു,

എന്നെ തവിട് കൊടുത്ത് വാങ്ങിയതാണെന്ന്;

ഒരു ഭിക്ഷക്കാരന്റെ കയ്യിൽ നിന്ന്  !

ഞാനത് വിശ്വസിച്ചില്ല, വിഷമിച്ചെങ്കിലും .

പിന്നീടും അമ്മയത് പലയാവർത്തി,

പറഞ്ഞത്, അച്ഛന്റെ സാന്ത്വനങ്ങളിൽ,

മനസ്സിന്റെ ഉൾത്തളങ്ങളിലേക്ക്,

കൂപ്പുകുത്തി;  മയങ്ങിക്കിടന്നു .

എനിക്കിളയതായി പിറന്ന ഉണ്ണികൾ

എങ്ങിനെ ഉണ്ടായി എന്നറിഞ്ഞില്ലെങ്കിലും

തവിട് കൊടുത്തു വാങ്ങിയതല്ല

എന്ന്  ഞാൻ  കണ്ടു.   എനിക്കവരെന്നും

അത്ഭുതമായിരുന്നു,   ഇന്നുമതേ.

എനിക്ക് മാത്രം വിലക്കപെട്ട കനികൾ;

എനിക്ക് മാത്രം നിഷേദിക്കപ്പെട്ട  സമ്മാനങ്ങൾ;

എണ്ണിയെണ്ണി ഞാനത് പറഞ്ഞപ്പോൾ,

അതെന്റെ പുലമ്പലുകളായി.

 പുച്ഛിക്കപ്പെട്ടു , ഘട്ടംഘട്ടമായി .

പക്ഷെ എന്റേത് എന്റെത് എന്ന,

ബന്ധങ്ങളുടെ സ്വാർത്ഥതയിൽ,   ഞാൻ!

അതെല്ലാം നിഷ്കരുണം ചവച്ചരച്ചു,

കയ്പേറിയതെങ്കിലും മിനുമിനുത്ത,

ചഷകങ്ങളിലാക്കി,  തൊണ്ട തൊടാതെ വിഴുങ്ങി.

എനിക്ക് നേരെയുയർന്ന പരിഹാസത്തിന്റെ,  ആദ്യത്തെ

ചൂണ്ടുവിരൽ,   അമ്മയുടേതായിരുന്നു ,  ആദ്യത്തെ

വിമർശനവും,  ആദ്യത്തെ അവഗണനയും .

ആദ്യത്തേതിന് എപ്പോഴും മധുരമാണ് .

തവിടിന്റെ  മധുരമായിരുന്നു  ഇതിന്.

ഇതെല്ലാം കേട്ട് ഞാൻ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചപ്പോൾ

തവിടളക്കുന്ന  ശബ്ദമായിരുന്നു ;

പൊട്ടികരഞ്ഞപ്പോഴോ,   കണ്ണുനീരിനു

തവിട്ടു നിറമായിരുന്നു  !