ഗുൽമോഹർ

നമുക്കിവളെ മിന്നു എന്ന് വിളിക്കാം . ടൂഷ്യൻ പോകണ്ടാ എന്നവൾ അമ്മയോട് ഒരുപാട് തവണ പറഞ്ഞു . ഒരുപാട് ഒഴിവുകഴിവുകൾ അവൾ ടൂഷ്യന് പോകാതിരിക്കാൻ വേണ്ടി ഉണ്ടാക്കിയെടുത്തു . ഒരുപാടു വേദനകൾ അവളെ ആ സമയത്ത് ശല്യപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടിരുന്നു . പഠിക്കാൻ ഇഷ്ടമില്ലാത്തതിന്ടെ ലക്ഷണങ്ങൾ ആയി അമ്മ അതിനെ കണ്ടു . ഒരിക്കൽ പോലും ആ അമ്മ അവളോടു ചോദിച്ചില്ല " എന്തേ നിനക്ക് ടൂഷ്യനു പോകാൻ ഇഷ്ടമില്ലാത്തത് എന്ന് ". പിന്നീട് അവളെ ശല്യപ്പെടുത്തുന്നവന്ടെ ഉപദ്രവം താങ്ങാൻ കഴിയാതെ   വിഷാദരോഗത്തിനും മറ്റും അടിമയായി ആശുപത്രി കിടക്കയെ ശരണം പ്രാപിക്കേണ്ടി വന്നു മിന്നു എന്ന പതിനഞ്ചുകാരിക്ക് !! മിന്നുവിനെ പോലെ തന്നെ അമ്മുവും അമ്മയുടെ കൂട്ടുകാരന്ടെ സ്നേഹപ്രകടനങ്ങൾ അസഹ്യമായപ്പോൾ പ്രതിഷേധിച്ചത് അനുസരണക്കേടും അലറിക്കരച്ചിലും ഉപദ്രവങ്ങളുമൊക്കെയായിട്ടാണ്. പരിഹാരം മാനസീകരോഗാശുപത്രിയിലെ കിടക്കകൾ തന്നെ. വിചിത്രമായ കാര്യം ആശുപത്രിയിൽ പോലും അമ്മ സ്വന്തം കൂട്ടുകാരനെ ന്യായീകരിക്കുന്നു - "അവൾക്ക് എല്ലാം തോന്നലാണ്,അല്ലാണ്ട് അങ്ങനെയൊന്നും ഇന്ടായിണ്ടാവില്യ". " എന്തൊ...

വിരഹത്തിന്റെ പുഴുകുത്തേറ്റ  രാത്രിയുടെ ഓരോ യാമങ്ങളിലും  ശരീരത്തിന്റെ വിധവിധമായ  ചലനങ്ങൾ കൊണ്ട് ഞാൻ  കിടക്കയിൽ പലവിധമായ  രൂപങ്ങൾ തീർത്തുകൊണ്ട് ഒരിറ്റ് നിദ്രക്കായി കാത്തുകിടന്നു തലയിണകൾ കഥാകാരികളെങ്കിൽ പലവർണ്ണക്കണ്ണീരിന്റെ കഥകൾ കേൾക്കാമായിരുന്നു എപ്പോഴോ കനം വെച്ച് താഴേക്കമർന്ന കണ്‍പോളകൾ ഇറുക്കിയമർത്തി ഞാൻ സുഷുപ്തിയിലേക്ക് വീഴാൻ തുടങ്ങവേ മിഴിക്കുള്ളിൽ അപ്പോഴും നിറഞ്ഞു നിന്ന ശോകത്തുള്ളികൾക്കിടയിൽ കൂടി ഞാൻ കാണുന്നു നിന്നെ മാത്രം നിന്നെയെന്നപോലെ ഞാൻ ഈ തലയിണകൾ എന്റെ നെഞ്ജോടു ചേർത്ത് പുണരുമ്പോൾ അവയ്ക്ക് നിന്റെ വിയർപ്പിന്റെ ഗന്ധമുണ്ടായിരുന്നു നിന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ താളമില്ലെങ്കിലും ചിതലരിച്ച ഓർമ്മച്ചിത്രങ്ങൾ പോലെ എന്റെ കണ്ണിനുള്ളിൽ ഒരു പഴയ ചലച്ചിത്രം പോലെ നീ സ്വപ്നമായി , ചലിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു പുലരിയുടെ പൊൻനൂലുകൾ  ജനൽ ചില്ലുകളിൽ തട്ടി മഴവില്ല് പോലെ  എന്റെ കണ്ണിൽ പതിക്കുമ്പോഴും  അത്തിപഴം തിന്നാൻ വന്ന കുയിലുകളുടെ  പാട്ടുകൾ കാതിൽ ഇമ്പമാകുമ്പോഴും  ഉണർത്താനായി എന്റെ കാൽവെള്ളകളിൽ  ഇക്കിളിയിടുന്ന മണികുട്ടിയുടെ ചിരി ഞാൻ  അറിയുമ്പോഴും കണ്ണ് തുറ...